Lopen voor Fenny

Ouders helpen om de pijn even dragelijk te maken

Op 10 juni 2022 werd ik voor de 3e keer moeder. Maar nu was ik mamma van een meisje. Mijn meisje. En ik heb altijd gezegd dat als ik een meisje krijg, krijgt ze MIJN naam. Fennechien, net als mijn oma. En daar was ze dan. Met de roepnaam Fenny. Net als haar overgrootmoeder. 

Ze was prachtig, gezond en had een bos haar, mijn haar kleur. 

Alles ging goed. Ze at goed. Sliep goed. Groeide goed. Haar broers waren trots op hun zusje! En dat zijn ze nog steeds.

We hadden een midweekje Texel gekregen. Dus wij als gezin van 5 naar Texel. Aangekomen, uitpakken, Fenny op bed na een dag in en uit de maxi... 

Na een uurtje of 4 naar boven, meisje wakker maken voor de fles... maar meisje was stijf en koud... 

112 gebeld, reanimatie gestart, traumaheli en ambu kwamen, maar mocht niet baten...Meisje was weg... voorgoed... En ipv vakantie vieren, moest er ineens een uitvaart geregeld worden... onze wereld storte in...

Na de uitvaart is het stil... heel stil...

Maar dankzij onze uitvaartbegeleiding komen wij in contact met Steunpunt Nova. Gaan we naar de herdenkingsdag en ontmoeten we lotgenoten. Hebben we veel steun aan hun, maar ook aan het Steunpunt.

Deze week ga ik lopen voor Fenny, en voor alle kindjes doe te vroeg zijn weggenomen van deze wereld. 7 dagen lang ga ik 7 KM per dag lopen. 49km in totaal. 37 voor de weken in mijn buik. 12 voor de weken dat Fenny bij ons was... 

Want haar vergeten doe ik nooit. Mijn liefde voor haar verdwijnt niet. Haar missen, doe ik elke dag. 

Pappa's, mamma's en broers/zussen helpen om hun geliefde zoon/dochter broer/zus te helpen herinneren met de zelfde steun die wij hebben ontvangen is onbetaalbaar, maar zo hard nodig.